It's in Dutch and about SOUND & VISION

Month:december 2014

Cuba met een wegwerpcamera

Cuba by a throwaway camera2Ik bezocht Cuba ruim voor de historische en voor onmogelijk gehouden toenadering van de Verenigde Staten. Word hier geschiedenis geschreven? De toekomst zal het uitwijzen.

Los daarvan was het een mooi idee van Manuel Valdes. Hij liet na zijn bezoek aan Cuba in 2009 een aantal wegwerpcamera’s achter bij mensen die hij daar had ontmoet. Uiteindelijk is één van die camera’s weer bij hem terecht gekomen.

Deze (zie links) zijn dus met een wegwerpcamera gemaakt. Ze tonen Cuba door de ogen van een willekeurige Cubaan. De man met de baseballcap in dit geval. Heel andere plaatjes dan die je in de toeristenfolders ziet staan.
En daarmee veel waardevoller.

De peperdure benen van Cyd Charisse

Eerder schreef ik al eens over het wonderlijke avontuur van Wim Sonneveld in Hollywood. Zo krijgt hij in 1957 een kleine rol in de speelfilm ‘Silk Stockings’. Zijn steenkolen-Engels maakt hem geknipt voor een rol als Russische pianospeler. Ruim een halve eeuw later is nog altijd een fragment uit die film te bekijken op YouTube.

Cyd Charisse2Cyd Charisse
Daarin valt zozeer de de Hollandse caberetier op, maar wel de vrouw die op zijn piano gaat zitten: Cyd Charisse.

Charisse werd vooral bekend als danspartner van Hollywood-legendes als Fred Astaire en Gene Kelly. Astaire prees haar ooit als ,,wonderschoon dynamiet”.

In haar hoogtijdagen waren haar benen verzekerd voor vijf miljoen dollar, in die tijd een absoluut recordbedrag waarmee ze een vermelding in het Guinness Book of Records verdiende.

Eén van haar bekendste scènes was de dans met Gene Kelly in Singin’ in the Rain (1951), waarbij zij het hoedje van Kelly op haar voet laat balanceren. Voor de laatste rol in Silk Stockings ontving Charisse overigens een Golden Globe-nominatie.

Ode aan het cassettebandje

cassetteTerwijl ik op Instagram de technologische vooruitgang roem, mijmer ik hier weer terug naar het cassettebandje. Iedere 40-plusser heeft nog wel ergens een stapeltje van die dingen liggen.

De Britse krant The Guardian maakte er een korte film over, die geniaal is in al zijn eenvoud. De film speelt zich af in de hoogtijdagen van het cassettebandjes-tijdperk en in 2014, het tijdperk waarin je eigen mooie hoesjes met handgeschreven teksten op de achterkant niet meer bestaan. Na afloop van dit filmpje wil je nog maar één ding: Spotify naar de prullenbak slepen en je oude cassetterecorder en cassettebandjes van zolder halen!

Iedereen zijn eigen TV-station

Het zijn mooie tijden. Je koopt bij de MediaMarkt een HD-cameraatje, post filmpjes met de bijgeleverde software naar YouTube en je hebt je eigen televisiezender. Zoals Willemijn & Martine die hun kanaal LiveLifeGorgeous noemden, wat een goeie naam is.

Geen idee hoe ik hier verzeild raakte, maar ik raakte gefascineerd door deze twee beautybloggers. Op LiveLifeGeorgeous wordt nogal wat afgeklept en dat trekt op verdwaalde dinsdagmiddagen genoeg aandacht van soortgenoten in Vinexwijken om gemiddeld 20.000 kijkers (!) te trekken. Waarmee is aangetoond: we vervelen ons.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén