Het internet puilt niet uit met informatie over Caitlin Rose. Zelfs dé informatieplek bij uitstek, de gerenommeerde Allmusic Guide, wijdt een schamele 11 regels aan deze “offbeat Nashville, Tennessee-based singer/songwriter and guitarist”. Daar zullen we het mee moeten doen.
In een interview dat is terug te vinden op Femuz lezen we dat Caitlin Rose het liefst teruggrijpt naar de muziek van de jaren 60 en 70 van het vorige decennium. Toch vind ze niet dat ze in het verkeerde tijdperk is geboren: “Dat geloof ik niet zozeer, maar het is wel zo dat ik probeer de popmuziek uit dit tijdperk op te knappen”.
Mevrouw Hendrix beschrijft op haar website ‘Het meisje dat op dinsdag het bier schenkt‘ enigzins in nevelen gehuld een optreden van Caitlin Rose op het festival Into The Great Wide Open op Vlieland, op 9 september 2010. Wat passages:
Bij Caitlin Rose zitten we in het gras en de dennennaalden prikken. De zon schijnt en ik moet aan Komrij denken. Tenminste: volgens mij was het Komrij. Hij schreef: “Beter een half uur gelukkig in de zwaveldamp, dan tien jaar maf tussen de dennennaalden.”
Cailtin Rose praat veel tussen de liedjes door en wij zijn gek op singer songwriters die veel tussen de liedjes doorpraten.
We hebben zon, we hebben een bar, we hebben prachtige muziek en we hebben de schaduwen van de takken op onze gezichten.
“Prachtig, prachtig,” fluister ik tegen Gaens.
“Konden we maar een kleine versie van Caitlin Rose meenemen,” zeg ik tegen Gaens. “Die je dan in de kast kunt zetten en iedere ochtend even aan kan zwengelen.”De bassist zet zijn bril af.
“Hij ziet er ineens uit alsof hij heel goed kan sjoelen,” fluistert Gaens.Caitlin Rose zingt: “There’s an answer in one of these bottles, So I’m drinking till I forget the question.”
We zingen allemaal mee.
Voor me zie ik hoofden wiegen, mensen die een arm om elkaar heenslaan en babies die in draagzakken kijken naar alles wat boven hen waait en wuift.