Weleens gehoord van de artiest Mecianga? Waarschijnlijk niet. Toch is een nummer van deze niet bestaande zangeres al tientallen miljoenen malen gestreamd. Het is een illegale versie van I would stay, het liedje waarmee de Nederlandse band Krezip in 2000 een hit scoorde.
Fraudeurs als Mecianga verdienen grif aan dit soort praktijken, vaak geholpen door AI. ,,Er wordt op zo’n grote schaal gefraudeerd dat het bijna onbegonnen werk is voor de industrie om er iets tegen te doen”, zegt Koen Beerkens namens de NVPI, de Nederlandse brancheorganisatie waarin platenmaatschappijen en distributeurs verenigd zijn. ,,Zeker nu AI (kunstmatige intelligentie) er is.”
Met behulp van die nieuwe computertechnologie is het plots kinderspel om liedjes te ‘componeren’ die rechtstreeks zijn afgeleid van bestaande muziek. Of eenvoudig te ‘coveren’ door een niet bestaande groep, zanger of zangeres, zoals in het geval van Krezips hit. De illegale versie lijkt inmiddels van alle grote streamingplatforms verwijderd. Via de obscure app ChartMetric is nog een snipper te beluisteren. complete artikel
Geen beter voorbeeld van een ‘One Hit Wonder’ in Nederland als ‘In The Year 2525’ van het Amerikaanse zangduo Denny Zager en Rick Evans, in de lage landen beter bekend als Zager&Evans uit eind jaren 60 en begin jaren 70. Het liedje waarschuwt voor de gevaren van technologie.
Er volgde na die dikke nummer 1-hit natuurlijk nog wel een singletje dat helemaal niks deed. Titel: “Cary Lynn Javes”. De originele nr. 1-hit blijkt daarentegen twee generaties later nog steeds tot de verbeelding te spreken. Zo postte Sanjin Đumišić tien jaar geleden deze clip op YouTube:
Here’s a music video I cut together with footage from the classic apocalyptic sci-fi film Metropolis, combined with sci-fi folk song In The Year 2525 by Zager & Evans. I really found them fitting together in a dystopian transhumanist meets Aldous Huxley’s Brave New World kind of way.
Willem van Kooten, die onder zijn pseudoniem Joost de Draaijer bekend werd, is op 83-jarige leeftijd overleden. De kranten stonden er uitvoerig bij stil en dat is op zijn plaats. Van Kooten wordt door DJ’s van toen en nu ‘de Godfather van de Nederlandse radio’ genoemd. Dat klinkt bombastisch, maar niets is minder waar.
Van Kooten als presentator van het TV-programma Moef Ga Ga. 23 januari 1968. Foto: Jac. de Nijs (Anefo), Nationaal Archief CCo
Het begon voor Van Kooten bij Veronica, een commerciële piratenzender die uitzond vanaf een schip dat net buiten de territoriale wateren lag. In die tijd werd de radio in Nederland nog gedomineerd door de sterk verzuilde omroepstichtingen, die keurige radio maakten, met maar weinig programmering voor jongeren.
In 1961 gaat Van Kooten als tekstschrijver werken bij de radiopiraat, maar al snel valt hij in als presentator. Revolutionair was de wijze waarop hij de plaatjes op piratenzender Veronica aan elkaar praatte. Onnavolgbaar snel, waarbij hij de zinnen af en toe in elkaar over liet lopen. Een volstrekt unieke stijl, waarmee hij zich onderscheidde van andere prominente Veronica DJ’s als Lex Harding en Rob Out.
Inspiratie uit Amerika Inspiratie voor vernieuwing doet Van Kooten op in de Verenigde Staten, waar hij onder meer de Top 40 vandaan haalde, die op 2 januari 1965 voor het eerst werd uitgezonden. Ook het idee voor de horizontale programmering met vaste dj’s in blokken van twee uur komt uit Amerika. complete artikel
Voor wie het allemaal heeft gemist: hierbij een complete aflevering van het legendarische programma J.M.H.W. (‘Joost Mag Het Weten’), uitgezonden op de koude zondagavond van 14 november 1965. Het is niet minder dan drie kwartier nostalgisch radioplezier.
Eén van de mooiste albums van 2024 was ‘Proxy Music’ van Linda Thompson. Ik zou er met gemak 2 boeken over kunnen schrijven.
Het eerste boek zou over Linda zelf gaan. Gezegend met één van de mooiste zangstemmen die ik ken. En juist die stem raakte Linda kwijt als gevolg van spasmodische dysfonie. Wat een noodlot. Lang verhaal kort: Linda maakt/schrijft ’n halve eeuw na haar legendarische albums met haar toenmalige echtgenoot Richard nog steeds de allermooiste pop/folksongs. Die ze gruwelijk genoeg niet meer zelf kan zingen.
Geen nood. Voor het inzingen van haar nieuwste album verzamelde Linda op haar beurt minstens zulke mooie stemmen ter vervanging en dus hoor je op ‘Proxy Music’ niet alleen Rufus Wainwright en John Grant, maar ook haar bloedeigen dochter Kamila. Linda zelf figureert op de cover van haar nieuwste plaat.
Boek 2 zou gaan over juist die hoes, een dikke knipoog naar het epische debuut album van Roxy Music (1972). Met daarop in al haar glorie het Noorse model Kari-ann Moller. Ze trouwde niet veel later, na die legendarische photoshoot, met Chris Jagger, já de broer van Mick Jagger. De rest is nog niet beschreven geschiedenis.
Branden zijn aan de orde van de dag in Los Angeles. Zo ging op 2e Kerstdag een vier verdiepingen tellend gebouw in vlammen op dat al tien jaar leegstond. Twintig daklozen die het verlaten pand als overnachtingsplek gebruikten kwamen met de schrik vrij. En toch ging het bericht over juist deze brand de wereld over.
Reden: het door brand verwoeste complex deed ooit dienst als hotel, waar de leden van The Doors, de groep rond de charismatische zanger Jim Morrison, zich lieten fotograferen voor de hoes van hun vijfde album Morrison Hotel.
De ster van Morrison was toen tanende. De sexy rockgod uit de begindagen was hij al even niet meer. Hij gebruikte massa’s drugs, liet zijn baard groeien en was – getuige foto’s uit die periode – inmiddels ook flink aangekomen. Morrison Hotel – een album over liefde, existentialisme, geweld en Amerika – werd een comeback om in te lijsten. The Doors verkochten ineens meer dan een miljoen lp’s in drie dagen tijd.
De receptionist Hoesfotograaf Henry Diltz op Facebook. „Reizigers en dronkaards konden daar hun roes uitslapen, voor maar 2,50 dollar per nacht. Dat prachtige raam in de gevel met de rode letters Morrison Hotel was mijn favoriete deel van het hotel”. Alleen: de receptionist had helemaal geen zin in een fotoshoot met een paar omhooggevallen rockgoden. Na wat foto’s te hebben geschoten voor het raam, renden ze – toen ze zagen dat de receptionist verdwenen was – naar binnen, ploften ze neer voor het raam en kon Henry zijn werk doen. „Ik heb één filmrolletje kunnen opmaken, waarna we werden gevraagd te vertrekken”, vertelde hij daar eerder over.
Op sociale media smeken fans ondertussen – bijna 55 jaar later – om een restauratie van het gebouw. Bijzonder niet? Anderen willen dat de etalage, met de iconische letters, bewaard zal worden en ondergebracht zal worden in een museum. Ook Henry Diltz hoopt op een herstel. „Het is zo’n historische plek, een historische naam”, zei hij. „Ik hoop dat het niet verdwijnt.” complete artikel
In de aanloop naar 25 december is er geen ontkomen meer aan en gaat bij mij de radio voor een paar weekjes uit. Zo bescherm ik me tegen de terreur van gemakzuchtige playlists, gevuld met elk jaar dezelfde kerstgezelligheid van Wham tot Mariah Carey en alle al net zo grijsgedraaide klassiekers daar tussenin.
De Top 2000 is om diezelfde reden ook al geen beter alternatief. Zo ontstond bij mij in de laatste maand van het jaar een remedie die wél werkt. Omdat er geen nieuwe muziek meer wordt uitgebracht tijdens de feestdagen, is er alle tijd om de interessantste platen van het afgelopen jaar nog een keer de revue te laten passeren en op de juiste volgorde te zetten. De mooiste van 2024 is (voor mij)…
Nog zo’n particuliere traditie. Rondom de kerstdagen luister ik naar Sufjan Stevens. In Songbook and other stuff schrijft Stevens over het vieren van kerst in zijn jeugdjaren in een disfunctionerend gezin. Pas veel later is hij het sentiment en de melancholie van de liedjes gaan omarmen. Misschien zijn de honderd (!) kerstliedjes die Sufjan door de jaren heen samen met vrienden en familie opnam wel een therapeutische uitwerking hiervan.
De complete verzameling verscheen in de vorm van twee luxe 5CD-boxen: Songs For Chistmas (2006) en Silver & Gold (2012) en later ook op vinyl. Soms zijn de nummers heel gelaagd en rijk gearrangeerd, vol strijkers en blazers en dan weer kleine, ingetogen liedjes met alleen gitaar of piano. De vrienden en familieleden zijn te horen in talrijke achtergrondkoortjes waarin de la-la-la’s en de ooh-ooh’s je met regelmaat om de oren vliegen.
Toegegeven: hónderd liedjes is wellicht toch iets teveel van het goede. En dus bracht ik de collectie in een vlaag van digitale huisvlijt terug tot dertig meest betoverende. En het resultaat is -als ik zo vrij mag zijn- ‘bedwelmend mooi’!
Zo’n tien jaar geleden waagde Mark Hinog zich voor The Verge aan een uitgebreid artikel, waarin hij alle honderd kerstliederen van Stevens recenseerde en rangschikte ‘From Worst to Best‘. Met hier als winnaar Christmas In The Room, afkomstig van de achtste (!) kerstplaat. Het nummer is door Sufjan Stevens vrijgegeven om te delen met iedereen die zoekt naar een alternatief voor Carey’s All I Want For Christmas Is You en Wham’s Last Christmas. Hierbij:
De Iraanse zangeres Parastoo Ahmady is opgepakt omdat ze zonder hijab een optreden gaf. De 27-jarige baarde opzien met het concert op YouTube, waar zij tegen de geldende kledingvoorschriften in géén hoofddoek droeg. Er hebben tot nu toe 1,7 miljoen mensen naar de video gekeken. Ahmady wordt in de reacties veelvuldig geprezen voor haar moed, schrijft Deutsche Welle.
Foto van Parastoo Ahmadi, 10 sept 2024. Hosseinronaghi-bewerking Yann
De advocaat van de zangeres, Milad Panahipour, weet nog altijd niet waar ze wordt vastgehouden. “Helaas weten we niet wat de aanklachten zijn tegen mevrouw Ahmady en wie haar heeft gearresteerd.” Ook twee van de muzikanten van Ahmady zijn opgepakt.
De weerzin tegen de strenge kledingvoorschriften in Iran zijn de afgelopen jaren gegroeid. In 2022 vonden er massale protesten plaats nadat de religieuze zedenpolitie de 22-jarige Jina Mahsa Amini had doodgeslagen omdat ze haar hijab niet op de juiste manier droeg. Bronartikel
