It's in Dutch and about SOUND & VISION

Categorie: De muziek Pagina 1 van 27

Nieuw Chopin-stuk ontdekt

In een bibliotheek in New York is een manuscript gevonden met een ultrakort pianowerkje met de naam Chopin erboven. Als het authentiek is, is het een bijzondere vondst.

Het manuscript kwam in de lente tevoorschijn bij het uitpluizen van een in 2019 geschonken collectie van A. Sherrill Whiton, een fervent autografieënverzamelaar. Als het een echte, onbekende Chopin is, is dat tamelijk uniek.

Jeffrey Kallberg, musicoloog aan de Universiteit van Pennsylvania, ziet bewijs voor de authenticiteit van het manuscript: het papier en de inkt zouden overeenkomen met bekende handschriften van Chopin, net als zijn specifieke manier van het noteren van de f-sleutel. complete artikel

Pianist Lang Lang nam het herontdekte stuk op voor The New York Times.

Helemaal terug: The Cure!

Je zou het bijna vergeten dat actrice Scarlett Johansson ook nog gewoon twee studioalbums en vier EP’s op haar naam staan. Hieronder geeft ze een lang niet onaardige versie van Boys Don’t Cry (van The Cure) ten beste.

Die succesgroep uit de jaren 80 van de vorige eeuw kwam onlangs weer boven. Dit naar aanleiding van het onverwacht sterke album ‘Songs In A Lost World’ dat Robert Smith en co. – ruim veertig jaar na hun debuut – ineens uitbracht.

Van de bossen naar Paradiso

De Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren is er toch wel één van een bijzonder slag. Hij neemt veel van zijn muziek op met behulp van een ouderwetse cassetterecorder. Het liefst diep in de oneindige bossen van zijn thuisland.

Subtiele lichtshow tijdens het concert van Norgren in Paradiso – eigen foto

Er is al lange tijd geen nieuwe muziek van hem verschenen. De tournee die hem op woensdagavond naar een desondanks volledig uitverkocht Paradiso bracht is vernoemd naar het Alabursy – een album uit 2015  zonder dat die avond in Amsterdam nou precies duidelijk werd waarom. Hier het verslag.

Het bestaat: technofanfare!

Overal waar ze komen bouwen ze een feestje. De 11-koppige formatie Meute uit Hamburg. Ze combineren blaasmuziek met techno. Geen heel voor de hand liggende combinatie, maar ‘kunst maken is grenzen opzoeken’, zoals ze zelf zeggen.

Meute heeft inmiddels door heel Europa, de VS en zuidelijk Afrika getourd, maar het leukst zijn toch hun spontane straatoptredens, zoals hier in 2018 in Görlitzer Park, Berlijn. De clip ging ‘viral’ en is inmiddels meer dan 70 miljoen keer (!) bekeken.
En ik had ‘m nog niet gezien…

Door de combinatie van techno en de akoestische fanfare-instrumenten beschrijft de Duitse krant Die Zeit de band als een unieke draai aan de genres, in die zin dat “de hypnotiserende monotonie van de elektronische muziek behouden blijft, maar de steriele geluiden van de machine worden vervangen door de warmer klinkende blaasinstrumenten.”

De bril van Nana Mouskouri

Zondag wordt ze 90, Nana Mouskouri. Een zangeres die bekender is om haar bril dan om haar muziek. Kenners leggen in een heerlijk artikel in het AD uit hoe het komt dat we bij haar naam eerst en vooral aan een zwart montuur denken. ,,Een bril is heel bepalend, niemand had dat beter door dan Nana Mouskouri.”

Er is voor zover bekend maar één publiciteitsfoto bekend waarop de wereldberoemde Griekse zangeres zonder montuur staat afgebeeld. En dat is te danken aan Harry Belafonte, die in zijn campagne tegen haar bril ooit een succesje behaalde. Want op de hoes van hun gezamenlijke album uit 1965, An evening with Belafonte/Mouskouri, prijkt ze zonder bril.

,,Dat wilde Harry per se”, vertelde Mouskouri later. ,,Maar een paar jaar later bracht platenmaatschappij RCA een nieuwe editie van de elpee uit, waarbij ze mij op de hoes toch mooi met bril hebben gezet.”

Een nieuwe dag in Den Haag

1e noten & zwanenzang ineen

Bij het voorbereiden van een tribute-concert voor zijn oudere zus, stuitte Mischa Karam op een dertig jaar oud cassettebandje. De cassette heeft de lengte van een album en klinkt als een album, die vrijdag onverwacht als zodanig verscheen onder de titel First Recordings.

Twaalf nummers opgenomen aan het einde van de winter van 1994. Achteraf gezien gaat het om het eerste, maar ook het laatste album van Lhasa de Sela en haar gitarist, Yves Desrosiers.
“Lhasa hield van een mislukt liefdesverhaal”, zegt Yves Desrosiers met een glimlach. Ze zei dit vaak in onze eerste shows: “Dit is een mislukt liefdesliedje”. Ze hield van liedjes over onmogelijke liefdes, zoals die tussen Frida Kahlo en Diego Rivera.”

Rauw en gepassioneerd
Luisterend naar de liedjes van First Recordings brengen die hem terug naar die eerste shows: het is rauw, oogverblindend, gepassioneerd. De twaalf nummers zijn allemaal opgenomen in drie dagen tijd, in een kleine garage in het Canadese Saint-Colomban. De ruimte is door vrienden, die geluidstechnici waren, tot een zestien-track studio omgebouwd.
De cassette werd een demo die destijds als visitekaartje is aangeboden aan de eigenaren van de bars van de stad in de hoop dat er concerten konden worden gegeven. Er circuleerden enkele exemplaren van deze cassette, maar het idee om een album te maken liet enkele decennia op zich wachten.

Het allereerste begin en het einde
“Er zijn nu twee postume albums”, zegt Mischa, terugdenkend aan Live in Reykjavik, uitgebracht in 2017. “Ze tonen het allereerste begin en het einde. Goedbeschouwd de twee delen uit haar – drie albums tellende – oeuvre, die niet zijn vastgelegd.”

Deze vroege opname ontroert ons, eerst omdat we Lhasa weer horen. Omdat we, als we onze ogen sluiten, ons kunnen voorstellen dat ze in de studio beweegt, we horen haar weggaan van de microfoon en zachtjes haar zin afmaken. complete artikel

Nieuw stuk Mozart ontdekt

De opwinding is groot, want voor het eerst in 250 jaar is nog onbekende muziek van de Oostenrijkse componist Wolfgang Amadeus Mozart ontdekt. Het gaat om muziekstuk voor een strijkerstrio van ongeveer twaalf minuten.

Het stuk is gevonden tijdens een inventarisatie van Mozarts muziekstukken. Het werk heeft als titel ‘Serenate ex C’ meegekregen en is gisteren voor het eerst ten gehore gebracht in de Oostenrijkse stad Salzburg, de geboorteplaats van Mozart.


Onderzoekers vermoeden dat Mozart het stuk schreef in de periode van midden tot eind jaren 1760, toen hij een tiener was. De twaalf minuten beginnen met een mars, gevolgd door zes kortere stukken.
Overeenkomsten met andere composities van Mozart uit die periode en ook uiterlijke kenmerken – zoals de naam van de componist op de bladmuziek – bewijzen volgens Ulrich Leisinger, musicoloog en hoofd van de onderzoeksafdeling van de International Mozarteum Foundation, dat het om een vroeg werk van de componist gaat. complete artikel

Pagina 1 van 27

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén