Categorie: De muziek Pagina 2 van 29

In de aanloop naar 25 december is er geen ontkomen meer aan en gaat bij mij de radio voor een paar weekjes uit. Zo bescherm ik me tegen de terreur van gemakzuchtige playlists, gevuld met elk jaar dezelfde kerstgezelligheid van Wham tot Mariah Carey en alle al net zo grijsgedraaide klassiekers daar tussenin.

De Top 2000 is om diezelfde reden ook al geen beter alternatief. Zo ontstond bij mij in de laatste maand van het jaar een remedie die wél werkt. Omdat er geen nieuwe muziek meer wordt uitgebracht tijdens de feestdagen, is er alle tijd om de interessantste platen van het afgelopen jaar nog een keer de revue te laten passeren en op de juiste volgorde te zetten.
De mooiste van 2024 is (voor mij)…

Nog zo’n particuliere traditie. Rondom de kerstdagen luister ik naar Sufjan Stevens. In Songbook and other stuff schrijft Stevens over het vieren van kerst in zijn jeugdjaren in een disfunctionerend gezin. Pas veel later is hij het sentiment en de melancholie van de liedjes gaan omarmen. Misschien zijn de honderd (!) kerstliedjes die Sufjan door de jaren heen samen met vrienden en familie opnam wel een therapeutische uitwerking hiervan.

De complete verzameling verscheen in de vorm van twee luxe 5CD-boxen: Songs For Chistmas (2006) en Silver & Gold (2012) en later ook op vinyl. Soms zijn de nummers heel gelaagd en rijk gearrangeerd, vol strijkers en blazers en dan weer kleine, ingetogen liedjes met alleen gitaar of piano.
De vrienden en familieleden zijn te horen in talrijke achtergrondkoortjes waarin de la-la-la’s en de ooh-ooh’s je met regelmaat om de oren vliegen.

Toegegeven: hónderd liedjes is wellicht toch iets teveel van het goede. En dus bracht ik de collectie in een vlaag van digitale huisvlijt terug tot dertig meest betoverende. En het resultaat is -als ik zo vrij mag zijn- ‘bedwelmend mooi’!

Zo’n tien jaar geleden waagde Mark Hinog zich voor The Verge aan een uitgebreid artikel, waarin hij alle honderd kerstliederen van Stevens recenseerde en rangschikte ‘From Worst to Best‘. Met hier als winnaar Christmas In The Room, afkomstig van de achtste (!) kerstplaat.
Het nummer is door Sufjan Stevens vrijgegeven om te delen met iedereen die zoekt naar een alternatief voor Carey’s All I Want For Christmas Is You en Wham’s Last Christmas. Hierbij:

In een bibliotheek in New York is een manuscript gevonden met een ultrakort pianowerkje met de naam Chopin erboven. Als het authentiek is, is het een bijzondere vondst.

Het manuscript kwam in de lente tevoorschijn bij het uitpluizen van een in 2019 geschonken collectie van A. Sherrill Whiton, een fervent autografieënverzamelaar. Als het een echte, onbekende Chopin is, is dat tamelijk uniek.

Jeffrey Kallberg, musicoloog aan de Universiteit van Pennsylvania, ziet bewijs voor de authenticiteit van het manuscript: het papier en de inkt zouden overeenkomen met bekende handschriften van Chopin, net als zijn specifieke manier van het noteren van de f-sleutel. complete artikel

Je zou het bijna vergeten dat actrice Scarlett Johansson ook nog gewoon twee studioalbums en vier EP’s op haar naam staan. Hieronder geeft ze een lang niet onaardige versie van Boys Don’t Cry (van The Cure) ten beste.

Die succesgroep uit de jaren 80 van de vorige eeuw kwam onlangs weer boven. Dit naar aanleiding van het onverwacht sterke album ‘Songs In A Lost World’ dat Robert Smith en co. – ruim veertig jaar na hun debuut – ineens uitbracht.

De Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren is er toch wel één van een bijzonder slag. Hij neemt veel van zijn muziek op met behulp van een ouderwetse cassetterecorder. Het liefst diep in de oneindige bossen van zijn thuisland.

Er is al lange tijd geen nieuwe muziek van hem verschenen. De tournee die hem op woensdagavond naar een desondanks volledig uitverkocht Paradiso bracht is vernoemd naar het Alabursy – een album uit 2015 – zonder dat die avond in Amsterdam nou precies duidelijk werd waarom. Hier het verslag.

Overal waar ze komen bouwen ze een feestje. De 11-koppige formatie Meute uit Hamburg. Ze combineren blaasmuziek met techno. Geen heel voor de hand liggende combinatie, maar ‘kunst maken is grenzen opzoeken’, zoals ze zelf zeggen.

Meute heeft inmiddels door heel Europa, de VS en zuidelijk Afrika getourd, maar het leukst zijn toch hun spontane straatoptredens, zoals hier in 2018 in Görlitzer Park, Berlijn. De clip ging ‘viral’ en is inmiddels meer dan 70 miljoen keer (!) bekeken.
En ik had ‘m nog niet gezien…

Door de combinatie van techno en de akoestische fanfare-instrumenten beschrijft de Duitse krant Die Zeit de band als een unieke draai aan de genres, in die zin dat “de hypnotiserende monotonie van de elektronische muziek behouden blijft, maar de steriele geluiden van de machine worden vervangen door de warmer klinkende blaasinstrumenten.”

Zondag wordt ze 90, Nana Mouskouri. Een zangeres die bekender is om haar bril dan om haar muziek. Kenners leggen in een heerlijk artikel in het AD uit hoe het komt dat we bij haar naam eerst en vooral aan een zwart montuur denken. ,,Een bril is heel bepalend, niemand had dat beter door dan Nana Mouskouri.”

Er is voor zover bekend maar één publiciteitsfoto bekend waarop de wereldberoemde Griekse zangeres zonder montuur staat afgebeeld. En dat is te danken aan Harry Belafonte, die in zijn campagne tegen haar bril ooit een succesje behaalde. Want op de hoes van hun gezamenlijke album uit 1965, An evening with Belafonte/Mouskouri, prijkt ze zonder bril.

,,Dat wilde Harry per se”, vertelde Mouskouri later. ,,Maar een paar jaar later bracht platenmaatschappij RCA een nieuwe editie van de elpee uit, waarbij ze mij op de hoes toch mooi met bril hebben gezet.”