Het album ‘Titanic Days‘ (1993) was één van de minst opvallende releases van Record Store Day, een commercieel circus om de echte liefhebbers héél veel geld te laten betalen voor de revival van de vinyl langspeelplaat.
Bij de Titanic zie ik vooral een steracteur & trice dramatisch onder water verdwijnen. Hetzelfde overkwam Kirsty Maccoll op 18 december 2000 toen ze na een duik in Mexico boven water kwam, precies op het moment dat daar een speedboat op razende snelheid over het water scheerde.
Op het onvolprezen Reddit vind ik nog een bericht van dat onfortuinlijke moment. Bij mijn weten haalde het duikincident destijds niet de Nederlandse kranten, radio of TV. BBC Radio2 stond er destijds wel uitvoerig bij stil. Voor wie meer wil weten:
Guus Meeuwis, Paul de Leeuw en natuurlijk Marco Borsato; zij scoorden allemaal hun grootste hits met covers van Italiaanse klassiekers.
Zo is Meeuwis’ nummer ‘Dat komt door jou’ afgeleid van ‘A Te’ van Jovanotti. Laura Pausini was in 1993 in Nederland wél zelf succesvol met het nummer ‘La Solitudine’ uit, waarna Paul de Leeuw in datzelfde jaar het nummer naar het Nederlands vertaalde tot ‘Ik wil niet dat je liegt’ en daarmee nóg succesvoller was.
Marco Borsato lukte dat zelfs meermalen. De Italiaan Riccardo Fogli bracht in 1982 het nummer ‘Storie Di Tutti I Giorgi’ uit, die Borsato in 1994 uitbracht onder het nummer ‘Dromen Zijn Bedrog’. Die cover van Borsato stond liefst 12 (!) weken op nummer 1 in de top 40! Het origineel van een andere nummer 1 hit (‘Margherita’) werd in 1976 geschreven door Riccardo Cocciante.
In datzelfde jaar bracht Rita Hovink het nummer ‘Laat me alleen’ uit. Het werd een echte Nederlandse klassieker, die al 12x in de Top 2000 is verschenen. Het origineel werd in 1972 uitgebracht door de Italiaanse Patty Pravo onder de titel ‘Pazza Idea’, waarmee Pravo zelf ook 4 weken in de Top 40 stond, met een 26-ste plaats als hoogste notering.
1972 was ook jaar dat het album ‘Umanamente Uomo: il sogno’ van Lucio Battisti wekenlang bovenaan de Italiaanse albumlijsten stond. Alleen de Italiaanse zangeres Mina was met haar titelloze album in dat jaar nóg succesvoller. Opvallend detail: beide albums bevatten het nummer ‘E penso a te’ van Lucio Battisti.
Ik heb dat nummer nog via het management onder de aandacht van Marco Borsato proberen te krijgen en daarna op dezelfde wijze Rob de Nijs bestookt, die ik ook wel zo’n Italiaans succesnummer had gegund. Helaas.
Mijn mond viel open toen vele jaren later – in 2018 – André Hazes jr. op het podium van ‘Sterren in Concert’ stond en ineens dít nummer inzette: De Stilte. Inderdaad een vanuit het Italiaans naar het Nederlands vertaalde versie van ‘E penso a te’. En ik dacht aan Lucio Battisti.
James heeft zo’n 47K volgers op Instagram, waar hij aankondigt: ,,Ik ben enorm blij om mijn nieuwste nummer te delen dat mede is geschreven door mijn goede vriend Sean Ono Lennon”, schrijft de 46-jarige McCartney, de zoon van Paul en Linda McCartney, op Instagram. Lennon is de enige zoon van John Lennon en Yoko Ono. Volgens The Telegraph staat in de credits van Primrose Hill ‘McCartney-Lennon’, en is dat een stijlbreuk met de traditie van hun vaders.
De meer dan 150 The Beatles-liedjes die zij samen maakten werden altijd ondertekend als ‘Lennon-McCartney’. Die gaan mee tot in de eeuwigheid. Het valt nog maar te bezien of dit ook gaat gelden voor:
Het is de meest betreurde ‘split’ in de geschiedenis van de popmuziek. John Lennon en Paul McCartney eindigden bitter. Maar wat heel weinig mensen weten is dat zij elkaar vier jaar later nog eens in een studio hebben ontmoet. Het gebeurde op 28 maart 1974, voor een spontane jamsessie. Het is de enige keer na het uit elkaar gaan van The Beatles dat John en Paul ooit nog samen speelden.
John is in een studio in Los Angeles bezig met de productie van Harry Nilssons album Pussy Cats, als Paul en Linda McCartney onverwacht komen binnenlopen. Volgens de biografie McCartney uit 2006 werd het doodstil toen ze elkaar zagen, maar brak John het ijs waarop McCartney positief reageerde en de twee elkaar de hand schudden.
In de jamsessie die volgt, zijn onder andere ook Harry Nilsson en Stevie Wonder te horen. De sessie is overigens niet erg productief en wordt voor een groot deel bepaald door drank, drugs en John die klaagt over het geluid. In 1992 verschijnt een bootleg van de (terecht) vergeten, maar historisch belangrijke jamsessie onder de naam A Toot And A Snore In ’74.
Waxahatchee eindigde met ‘Saint Cloud’ hoog in mijn jaarlijstje van 2020. Vier jaar later rijdt Katie Crutchfield met ‘Tigers Blood’ via een prachtige omweg verder. In een pickup-truck natuurlijk, niet toevallig op beide platenhoezen aanwezig.
De liedjes zijn nog wat pakkender geworden, alsof Crutchfield eindelijk doorheeft dat ze met haar fraaie, een beetje Sheryl Crow-achtige stem zich ook best als popzangeres kan profileren. Bored is bijvoorbeeld een overtuigend Springsteen-achtig rockliedje . Alle liedjes winnen bij iedere beluistering aan kracht. Op haar zesde album als Waxahatchee lijkt ze eindelijk echt te laten horen wat ze als zangeres en liedjesschrijver in huis heeft. complete artikel
Eind 2015 zocht ik naar informatie vanwege m’n reis naar het Kaapverdiaanse eiland Santiago. Daarbij stuitte ik op een clip van zangeres Mayra Andrade. Zij wordt door kenners geprezen voor haar moderne interpretatie van de traditionele morna muziek die we in Nederland wellicht nog kennen van de legendarische voorgangster van Mayra: Cesária Évora.
De YouTube-clip die ik destijds bij dat bericht plaatste is helaas in het digitale niets verdwenen, maar niet getreurd. Mayra is nog volop actief en haar oeuvre wordt almaar indrukwekkender.
Mayra Andrade is afkomstig van de Kaapverdische eilanden. Die werden in de 15e eeuw ontdekt door Portugese scheepslieden en gekoloniseerd. Dat verklaart de Latijnse klanken. De tekst van Tan Kalakatan is in Kaapverdisch creools, de oudste nog levende creoolse taal.
Ruim twintig jaar geleden debuteerde Norah Jones direct met een mega-seller (‘Come Away With Me’) en de platen daarna deden het niet veel minder. Met inmiddels 50 miljoen albums wereldwijd verkocht, kan Norah natuurlijk doen waar ze zin in heeft en dat doet ze dan ook. Nieuw hoogtepunt zijn haar ‘Playing Along’ podcasts.
De opzet doet een beetje denken aan de tv-serie ‘Live From Daryl’s House‘, het huis waar zanger Daryl Hall artiesten interviewt en bij die gelegenheid ook met ze improviseert op muziek. Norah doet niet veel anders en ook dát werkt. Ook omdat ze kiest voor gasten die muzikaal soms erg ver van haar af staan. Zoals Marc Rebillet, een elektronische muzikant en YouTuber uit Dallas, Texas. Hij staat bekend om zijn geïmproviseerde funk en elektronische hiphopmuziek. Zet hem in een kamertje met Norah en dan krijg je dus dit:
Eigenlijk draaide het die zomerdag in 1981 in het Haagse Zuiderpark maar om één groep: Tuxedomoon, vertelt Erik de Boer – die er bij was – in het AD. Het optreden van Depeche Mode trok destijds nauwelijks aandacht. ,,Voor mij waren dat wat tienerjongens uit Engeland met wat eenvoudige synthesizers”, zegt De Boer.
Depeche Mode was het jaar daarvoor opgericht en had na zijn plaatdebuut net zijn eerste hit op zak in Engeland. De groep bestaat nog steeds en groeide wereldwijd uit tot een stadion-act met in totaal honderd miljoen verkochte albums. Tot de bekendste hits horen People Are People, Enjoy The Silence en Just Can’t Get Enough.
Het optreden in het Zuiderpark betekende het eerste buitenlandse concert voor de band. In een documentaire uit 2008 vertelde bandlid Martin Gore dat de groep was voorgehouden dat ze in het Zuiderpark zouden optreden op een festival voor 30.000 mensen. Waarschijnlijk waren ze op het verkeerde been gezet door festival Parkpop, waar een paar weken daarvoor destijds illustere bands als Killing Joke, D.A.F. en The Beat aantraden.
Hoe anders was het op 15 juli toen volgens schattingen niet meer dan 300 muziekliefhebbers de weg naar het veel te grote Zuiderpark wisten te vinden voor het Europese concertdebuut van Depeche Mode. Het hele concert staat in audio op YouTube. En dat klinkt zo:
