Categorie: De muziek Pagina 5 van 28

Eind 2015 zocht ik naar informatie vanwege m’n reis naar het Kaapverdiaanse eiland Santiago. Daarbij stuitte ik op een clip van zangeres Mayra Andrade. Zij wordt door kenners geprezen voor haar moderne interpretatie van de traditionele morna muziek die we in Nederland wellicht nog kennen van de legendarische voorgangster van Mayra: Cesária Évora.

De YouTube-clip die ik destijds bij dat bericht plaatste is helaas in het digitale niets verdwenen, maar niet getreurd. Mayra is nog volop actief en haar oeuvre wordt almaar indrukwekkender.

Mayra Andrade is afkomstig van de Kaapverdische eilanden. Die werden in de 15e eeuw ontdekt door Portugese scheepslieden en gekoloniseerd. Dat verklaart de Latijnse klanken. De tekst van Tan Kalakatan is in Kaapverdisch creools, de oudste nog levende creoolse taal.

Ruim twintig jaar geleden debuteerde Norah Jones direct met een mega-seller (‘Come Away With Me’) en de platen daarna deden het niet veel minder. Met inmiddels 50 miljoen albums wereldwijd verkocht, kan Norah natuurlijk doen waar ze zin in heeft en dat doet ze dan ook. Nieuw hoogtepunt zijn haar ‘Playing Along’ podcasts.

De opzet doet een beetje denken aan de tv-serie ‘Live From Daryl’s House‘, het huis waar zanger Daryl Hall artiesten interviewt en bij die gelegenheid ook met ze improviseert op muziek.
Norah doet niet veel anders en ook dát werkt. Ook omdat ze kiest voor gasten die muzikaal soms erg ver van haar af staan. Zoals Marc Rebillet, een elektronische muzikant en YouTuber uit Dallas, Texas. Hij staat bekend om zijn geïmproviseerde funk en elektronische hiphopmuziek. Zet hem in een kamertje met Norah en dan krijg je dus dit:

Eigenlijk draaide het die zomerdag in 1981 in het Haagse Zuiderpark maar om één groep: Tuxedomoon, vertelt Erik de Boer – die er bij was – in het AD. Het optreden van Depeche Mode trok destijds nauwelijks aandacht. ,,Voor mij waren dat wat tienerjongens uit Engeland met wat eenvoudige synthesizers”, zegt De Boer.

Depeche Mode was het jaar daarvoor opgericht en had na zijn plaatdebuut net zijn eerste hit op zak in Engeland. De groep bestaat nog steeds en groeide wereldwijd uit tot een stadion-act met in totaal honderd miljoen verkochte albums. Tot de bekendste hits horen People Are People, Enjoy The Silence en Just Can’t Get Enough.

Het optreden in het Zuiderpark betekende het eerste buitenlandse concert voor de band. In een documentaire uit 2008 vertelde bandlid Martin Gore dat de groep was voorgehouden dat ze in het Zuiderpark zouden optreden op een festival voor 30.000 mensen. Waarschijnlijk waren ze op het verkeerde been gezet door festival Parkpop, waar een paar weken daarvoor destijds illustere bands als Killing Joke, D.A.F. en The Beat aantraden.

Hoe anders was het op 15 juli toen volgens schattingen niet meer dan 300 muziekliefhebbers de weg naar het veel te grote Zuiderpark wisten te vinden voor het Europese concertdebuut van Depeche Mode. Het hele concert staat in audio op YouTube. En dat klinkt zo:

Medio vorig jaar bekende ik vanaf deze plek vol schaamte dat ik het verpletterende album-debuut ‘Preacher’s Daughter‘ van Hayden Silas Anhedönia in 2023 compleet had gemist. Sindsdien heb ik het hele internet afgeschuimd op zoek naar elke snipper muziek van haar.

Hayden – beter bekend als Ethel Cain – groeide op als kind van een diaken in een Amerikaans stadje. Buiten kerkelijke kringen mocht ze naar eigen zeggen ‘niets kennen’. In haar tienerjaren besefte ze dat ze een transgender vrouw is. Het behoeft helaas geen uitleg dat ze hierbij op weinig steun vanuit haar omgeving kon rekenen. “Het was ik versus mijn hele stadje”, zei ze er later over in een interview. Toen ze zestien was verliet ze de kerk.

Op die ervaringen is haar muziek gestoeld, al vertelt ze haar verhaal niet als zichzelf: Ethel Cain is een personage. Op Preacher’s Daughter stelt Cain zich voor als een meisje dat van huis wegrent en in de armen van een psychopaat belandt.

Ze maakte in haar veel te korte leven maar drie (legendarische) platen. Sinds haar dood buitelen op Facebook steeds meer vroege intimi op die ooit met haar op het toneel stonden.

Before La Llorona came out, Lhasa performed with Yves Desrosiers in bars up and down St Denis street and all around Montreal. They performed covers of old Spanish songs, jazz standards, and the beginnings of Lhasa and Yves’ first original compositions. Here is a flyer from one of those early shows.

Facebook

Deze prachtige cover van ‘If I were a carpenter’, hier gezongen door Robert (‘Led Zeppelin’) Plant – kende ik nog niet.
Tim Hardin schreef het volgens Wikipedia ‘ergens in de jaren zestig’ van de vorige eeuw. Pas nadat The Four Tops er een hit mee scoorden werd het nummer stilaan een ‘evergreen’.

Mooi is ook deze versie van de Zweedse troubadour Cornelis Vreeswijk.

Sinds mensenheugenis staat Bohemian Rhapsody van Queen stijf bovenaan in de Top 2000. Wetenschappelijk gezien is dat een raadsel, stelt de muziekwetenschapper John Ashley Burgoyne.

Burgoyne doet onderzoek aan de Universiteit van Amsterdam naar wat liedjes aantrekkelijk maakt. Naar aanleiding van experimenten met bekende popnummers stelde hij vier regels op voor wat een catchy liedje catchy maakt. Die berusten allemaal op melodie: aspecten zoals ritme, klankkleur en harmonie bleken relatief onbelangrijk voor de aanstekelijkheid van een liedje.

En laat Bohemian Rhapsody van Queen nu net aan niet één van die regels voldoen. Burgoyne: ‘Het is echt een uitschieter.’ Het nummer kent geen herkenbaar refrein, bestaat uit meerdere op zichzelf staande delen, en de toonhoogte varieert van heel hoog (‘Scaramouche!’) tot heel laag (‘Thunderbolts and lightning…’). Toch kiezen Nederlanders al jaren massaal voor het experimentele rocknummer.

Waarom? Musicoloog Burgoyne staat voor een raadsel: ‘Ik wou dat ik het wist!’ Een mogelijke verklaring ligt volgens Burgoyne in de vraagstelling bij de Top 2000. De lijst draait namelijk om de beste muziek, en dat komt niet altijd overeen met de meest herkenbare of aanstekelijke muziek. ‘Neem bijvoorbeeld de Macarena. Iedereen kent het, je kunt meteen meezingen. Toch staat het nummer niet in de lijst.’ complete artikel

In zijn podcast ‘Ondertussen in de Kosmos’ gaat Burgoyne uitvoerig in op het wetenschappelijk onverklaarbare succes van de Bohemian Rhapsody.

Het is een excuusliedje voor een concert van Spinvis in het Amsterdamse Carré dat eind 2022 gepland stond, maar niet door ging. En werd verplaatst naar… begin 2024. Voor de volhouders. Erik de Jong toonde begrip voor de teleurstelling bij de fans en dat leidde natuurlijk weer tot een liedje.