Categorie: In Beeld Pagina 21 van 27

Deze korte film dient als voorgerecht voor Porgrave, de nieuwste film van Sandro Bocci die eind 2015 in première zou moeten gaan. Daarin zien we het koninkrijk van koralen en zeesterren in de diepzee met hallucinerende close-ups en timelapse-opnamen. De vervreemdende muziek doet de rest en zorgt ervoor dat je je als kijker in verwarring afvraagt waar je in gódsnaam naar zit te kijken.

The music almost alien and disturbing has been joined to the images that stimulate mental associations to create a contrast, stimulate synesthesia and feelings do not necessarily harmonics and assonant. This is an infinitesimal part of the wonderful world in which we live and of which we should take better care. A trip through a different perspective that would encourage reflection on the consequences of our actions on each scale of space and time…

Ik zag deze serie die recent is gemaakt in Syrië kort na de avondvullende opwinding op de nationale televisie over een student uit Pijnacker die met een nep-pistool een uitzending van het NOS Journaal verstoorde.

Alles is beeldvorming. Neem nou de Russische president Vladimir Poetin. In de zorgvuldig geselecteerde beelden die we van ‘m zien, straalt hij louter daadkracht en leiderschap uit. Je zou bijna vergeten, wil de Italiaanse kunstenares Cristina Guggeri maar zeggen, dat ook Vladimir maar een gewone simpele ziel is en dus net als jij en ik op gezette tijden gewoon naar de WC moet. Daar zijn geen foto’s van en daar geef ik de PR-adviseurs op het Kremlin groot gelijk in.

Toch heb ik soms wel eens behoefte aan dergelijke relativerende beelden en ik ben kennelijk niet de enige.

Met deze serie wil Guggeri laten zien dat ook grootheden als Barack Obama, de Engelse koningin Elisabeth, paus Fransciscus, Angela Merkel (ik denk de meest schrijnende illustratie) en Vladimir Putin dus net zoals “gewone mensen” eten, slapen en af en toe dus ook even moeten poepen.

Ik bezocht Cuba ruim voor de historische en voor onmogelijk gehouden toenadering van de Verenigde Staten. Word hier geschiedenis geschreven? De toekomst zal het uitwijzen.

Los daarvan was het een mooi idee van Manuel Valdes. Hij liet na zijn bezoek aan Cuba in 2009 een aantal wegwerpcamera’s achter bij mensen die hij daar had ontmoet. Uiteindelijk is één van die camera’s weer bij hem terecht gekomen.

Deze (zie links) zijn dus met een wegwerpcamera gemaakt. Ze tonen Cuba door de ogen van een willekeurige Cubaan. De man met de baseballcap in dit geval. Heel andere plaatjes dan die je in de toeristenfolders ziet staan.
En daarmee veel waardevoller.

Het is 57 jaar geleden. De toen 22-jarige Sophia Loren kijkt – is het verwarring of afgunst? – naar de vrijwel volledig tentoongestelde buste van de actrice Jayne Mansfield, die als laatste aankwam op een feest in Beverly Hills. Het is inmiddels een iconische foto.

Eindelijk vertelt Sophia Loren wat er op dat moment door haar heen ging.
Loren: “Ze kwam op mijn tafel af. Ze wist dat iedereen keek. Toen ging ze zitten. En, ze had nauwelijks… Luister. Kijk eens naar de foto. Waar zijn mijn ogen op gericht? Ik staar naar haar tepels want ik ben bang dat ze op mijn bord zouden vallen. Je ziet de angst in mijn gezicht. Ik was zo bang dat ze uit haar jurk zou barsten en dat alles dan – BOEM – over de hele tafel lag.”

Fotograaf Nicolas Nixon was veertig jaar geleden bij de familie van zijn vrouw en vroeg bij die gelegenheid of hij een foto van haar mocht maken, samen met haar drie zussen. Een jaar later op een examenfeest herhaalde Nixon dat verzoek en vroeg ie aan de vier zussen of ze in precies dezelfde volgorde wilde gaan staan. 

Inmiddels is er een boek en een tentoonstelling van alle prachtige foto’s van de Brown Sisters, de gezusters De Bruin, die vier decennia lang door Nixon zijn gevangen in prachtige zwart-wit foto’s. Het is om stil van te worden: Forty Portraits in Forty Years

Ineens was ze er. Zangeres Sinead O’Connor nam in 1990 voor haar debuut-CD een nummer op dat Prince vijf jaar daarvoor had geschreven voor de Amerikaanse groep ‘The Family’. John Maybury maakte de clip die opviel. Omdat het niet veel meer was dan een lange close-up van O’Connors hoofd.

Rond dezelfde tijd had fotograaf Andrew Catlin de kaalhoofdige Ierse met dat markante hoofd in zijn studio.
En ook hij raakte in navolging van John Maybury direct gebiologeerd door haar ogen, zoals goed is te zien op de contactafdrukken van die sessie die op internet zijn terug te vinden.

Eén daarvan zie je hiernaast in een zwaar bewerkte kleurenversie (klik op afbeelding voor een vergroting).
Sinead O’Connor was 23 jaar toen Catlin deze foto van haar maakte. Als je goed kijkt zie je hem in haar pupillen aan het werk. Ze kijkt zelfverzekerd dwars door ‘m heen.
Nog eens 23 jaar later verschijnt op 11 augustus haar 10e CD. Officieel dan, want de plaat is – heel modern – voortijdig uitgelekt.