De grillige Ierse singer-songwriter Damien Rice maakte twee CD’s: O en 9.
Op de mooiste momenten zong Lisa Hannigan mee, zijn ultieme muze met wie hij ook in een ingewikkelde liefdesrelatie belandde. Gevraagd naar de belangrijkste gebeurtenis in zijn leven, zei Rice ooit in een interview: “De mooiste was toen ik Lisa voor het eerste ontmoette, het pijnlijkste moment was toen ze niet meer met me wilde praten”.
Uit meerdere interviews komt wel naar voren hoe moeilijk het was om met het genie Damien Rice samen te werken, laat staan samen te leven. Ik moest er aan denken toen ik een tv-registratie terugzag met een live uitvoering van The Blowers Daughter die tot op de dag van vandaag door merg en been gaat.
Hannigan is – anders dan op de CD – niet in staat om bij deze opname haar tweede stem aan te bieden. Aan het eind van deze solo-uitvoering staart ze hulpeloos naar de grond.
Volgens de overlevering kwam een einde aan de relatie toen Rice haar nogal lomp meedeelde dat ze niet langer in zijn band gewenst was omdat ze hem in zijn creativiteit zou belemmeren.
9 Crimes
Daar lijken beiden nooit meer helemaal overheen te zijn gekomen. Nu.nl sprak in 2012 met Lisa Hannigan: ‘Zodra Damien Rice ter sprake komt slaat ze haar ogen verlegen neer. “Het was heftig, ik vind het nog altijd moeilijk om erover te praten. Toevallig hoorde ik 9 Crimes laatst op de radio en ik kon alleen maar huilen. Het is zo mooi.”
Rice zelf verdween na de pijnlijke breuk van de aardbodem. Halverwege die periode van mysterieuze afwezigheid stuitte een medewerker van het muzikale maandblad Lust for Life bij toeval op de getormenteerde Ier in Kaffibarinn, een café in – of all places – Reykjavik. Glen Hansard van The Frames zou daar een verrassingsconcert geven.
Ik raakte er aan de praat met een sjofel uitziende vent van ergens achter in de dertig. Onverzorgde baard, plakkerig haar, Iers accent, kreukelig paars colbertje – maar humor had ‘ie wel, en hij wist bijzonder veel van muziek. Al kon ik er vanwege de drank en z’n accent niet veel van verstaan.
Toen zijn ‘gezond aangeschoten’ drinkmaat het podium werd opgeroepen, zijn half gesloopte gitaar pakte en een paar hartverscheurend mooie nummers zong ontdekte de reporter pas dat hij met een van zijn grote muzikale helden had staan kletsen, die hij vanwege zijn verlopen uiterlijk aanvankelijk niet had herkend.
Fotobewijs
Toegegeven; een sterk verhaal, maar als ‘bewijs’ maakte Martin Cuppens met zijn Olympus camera een foto van dit unieke IJslandse optreden in de kilste jaren van de loopbaan van Damien Rice.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Maar uh… every posting needs a happy ending. Acht jaar na ‘9’ verschijnt bijna net zo onverwacht ineens toch weer een CD (‘My Favourite Faded Fantasy’) die net als de twee illustere voorgangers ontroert en imponeert. En Lisa is uit zijn intimiderende schaduw gestapt en bewijst op ‘Sea Sew’ (2008) en ‘Passenger’ (2011) dat ze veel meer is dan de tweede stem van Damien Rice.