Muzikale balans 2008

Elk eindejaar even alles op volgorde zetten. Wie is anno 2008 m´n eigenste Pop Idol? De mooiste muziek kwam afgelopen jaar van Joan as Police Woman en van Micah P. Hinson. Micah pie wie?

1. To Survive – Joan as Police Woman
Twee jaar na haar overrompelde debuut verschijnt het sobere To Survive. Joan Wasser zit achter de piano en zingt veelvuldig over verlies. Vrolijk wordt de plaat nergens eigenlijk. Beklemmende momenten zijn er volop. Zoals het prachtige duet ‘Honor Wishes’ met David Sylvian en het verstilde titelnummer. Joan Wasser is de nieuwe, witte Nina Simone.
2. Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra
Het schijnt dat deze in 1981 in Memphis geboren indie-zanger voor zijn twintigste jaar nogal ruig leefde en uiteindelijk zelfs in de bak belandde. Om een lang verhaal kort te houden: het kwam allemaal weer goed. Dit is alweer zijn vierde CD en met voorsprong zijn beste. Afgelopen najaar speelde Micah P. de sterren van de hemel op het Crossing Border-festival in Den Haag.

3. Welcome to the Welcome Wagon
Strak na de onbetwiste top van 2008 volgt een reli-CD die met raadsels is omgeven. Als we de persinformatie moeten geloven is Welcome to the Welcome Wagon volgezongen door Vito Aiuto, een Presbyteriaanse priester en zijn vrouw Monique. Maar er is wat aan de hand met deze plaat. Hij is té goed. De liedjes zijn ronduit suf, maar de arrangementen fantasierijk en uitbundig. Dit is het langverwachte vervolg op Come on feel the Illonois, het meesterwerk van Sufjan Stevens (2005), die hier verrassend opduikt als producer.
4. Attack & Release – The Black Keys
Twee mannen: drummer Patrick Carney en zanger/gitarist Dan Auerbach verruilden hun garage voor een echte studio en de hippe Danger Mouse mocht bij de opnamen aan de knoppen zitten. Het eindresultaat klinkt nét wat beter, zonder dat het ten koste is gegaan van de rauwe, bluesy sfeer van de eerste CD’s.
5. Who killed Amanda Palmer – Amanda Palmer
Eigenlijk is dit een duo-project, want de inbreng van Ben Folds op deze CD is erg groot. Hij is niet alleen hoorbaar aanwezig, maar schreef ook mee aan bijna alle nummers. 2008 was een productief jaar voor Palmer, die jullie kunnen kennen als de helft van Dresden Dolls. Naast Amanda’s solodebuut verscheen er dit jaar ook nog eens een nieuwe CD van dit ‘Brechtiaanse punk cabaret’-duo.

6. Santogold – Santogold
Het gaat van reggae naar new wave en van ska naar hiphop zonder dat het onordelijk wordt. De VPRO schreef eerder dit jaar: Santogold heeft een eigen merk blender in de keuken staan. Zo eentje met exacte afmetingen en inhoudsmaten. Santogold is glinsterende, futuristische, intercontinentale pop.
7. For Emma, forever ago – Bon Iver
Het verhaal van Justin Vernon vertoont sterke overeenkomsten met de film ‘Into the Wild’. Geboren en getogen in Wisconsin, trok Vernon zich twee maanden lang terug in de wildernis van Noord-Amerika. Een winter lang verbleef hij in een huisje in the middle of nowhere. Hij schoot twee herten om in z’n voedsel te voorzien en kwam op een goede dag het bos uitgelopen met een album onder z’n arm: For Emma, Forever Ago.
8. Consolers of the lonely – Raconteurs
Jack White’s hobbydingetje pakt op deze tweede CD wel erg sterk uit. ‘Consolers of the lonely’ is een grootse en gevarieerde bluesrockplaat die als een stoomtrein door het Amerikaanse binnenland dendert. Toch is er ook tijd voor adembenemende natuur onderweg, zoals is te horen in ‘Many Shades of Black’ en de epiloog ‘Carolina Drama’.
9. Konk – The Kooks
Geloof het of niet, maar dit is de hoogst genoteerde Britse plaat. ‘Inside In/Inside Out’ (2006) was al aardig maar pas echt overtuigen doen ‘The Kooks’ op dit vervolg. Echt hoogdravend is het allemaal niet, maar het is wél een aaneenrijging van verdomd goeie, fris klinkende Britpop-liedjes. Perfect voor in de auto.
10. The seldom seen kid – Elbow
“I like Elbow. There’s poetry in that band“, liet John Cale onlangs in een interview weten. Ik moet toegeven dat ‘The seldom seen kid’ bijna aan m’n aandacht was ontsnapt. Een typisch voorbeeld van een plaat die moet ‘groeien’. In september sleepte het vijftal uit Manchester de prestigieuze Mercury Prize in de wacht voor het beste Britse album.