Over de eigenaardige roadmovie ‘Bye Bye Bluebird’ (1999) wordt uiteenlopend gedacht. Voor mij stond na het zien van de film vast dat ik ééns de Faroer wilde bezoeken. Om dezelfde route te rijden als Rannvé en Barba in de film.
Vorige week was het dan eindelijk zover. Via Denemarken vloog ik naar Torshavn. De eilanden gaven wat ze voorspelden: grillige landschappen in Noord-Atlantische mist. Eerlijk gezegd is m’n tour tot nu toe mooier dan de film. Vanmiddag was ik in het 17 inwoners tellende Gasadalur, waar ik de onderstaande foto maakte).
De beste lokale muziek die ik tot nu toe heb ontdekt komt van Teitur en van Valravn. Vraag me niet waarom alle zangeressen noordelijker dan Schotland allemaal klinken als Bjork: het is gewoon zo. En het blijft mooi.
