NasNico

It's in Dutch and about SOUND & VISION

Beatles & Stones nóg actueel

De carrière van The Beatles en The Rolling Stones begon ongeveer gelijktijdig in 1963. Dat is – ongelooflijk, maar waar – inmiddels zestig (!) jaar geleden en juist deze maand voegden beiden nóg maar eens een gloednieuw hoofdstuk toe aan hun toch al zo imponerende catalogus.

Zo maakte Paul McCartney donderdag op Instagram bekend dat het is gelukt om door middel van kunstmatige intelligentie (AI) een oude demo van The Beatles te voltooien. Hij heeft het over “het laatste Beatles-nummer” ooit.

McCartney benadrukte dat het liedje niet gemaakt is door een computer. “Het is allemaal echt en we spelen er allemaal op”. Het nummer Now and Then werd in 1978 geschreven door John Lennon. Hij nam destijds zelf de pianomuziek en zang op, maar heeft het nummer nooit afgemaakt.

Ringo Starr, het enige andere bandlid van The Beatles dat nog in leven is, zei eerder in een interview dat het eindresultaat “prachtig” is. Morgen verschijnt een twaalf minuten durende documentaire over het verhaal achter het laatste nummer van The Beatles. complete artikel

Stones zeven decennia achtereen nr. 1
Op voorhand nóg memorabeler is het is het feit dat Mick Jagger (80), Keith Richards (79) en Ron Wood (76) een compleet nieuw album opnamen, waarin ze zó fris en energiek klinken, dat de doorgaans zo kritische muziekpers unaniem spreekt over het beste Stones-album in veertig jaar!

‘Hackney Diamonds’ kwam afgelopen weekend binnen op nummer 1 in de Album Top 100. Het betekent een onwaarschijnlijk record, want geen enkele andere groep of artiest(e) lukte het om in zeven (!) opeenvolgende decennia een nummer 1-album te scoren. De eerlijkheid gebied te zeggen dat – met uitzondering van ‘Tatoo You’ – echt álle platen die de Stones tussen 1980 en 2015 een nr. 1 notering in Nederland opleverden, niet in de schaduw staan van het machtige ‘Hackey Diamonds’. Wat een slotakkoord!!
Dit is de legendarische erelijst:

Let It Bleed (1969)
Sticky Fingers (1971)
Exile on Main Street (1972)
Goats Head Soup (1973)
Black and Blue (1976)
Stones Story (1976)
Emotional Rescue (1980)
Tattoo You (1981)
Still Life (1982)
Undercover (1983)
Dirty Work (1986)
Voodoo Lounge (1994)
A Bigger Bang (2005)
Hyde Park Live (2013)
Blue & Lonesome (2016)
Hackney Diamonds (2023)

Alle nr 1 albums van de stones in nederland

Oktober in de Noordzee

Ik kreeg er vragen over. Waarom ik foto’s die ik met een paar collega’s of vrienden via WhatApp deel, niet op deze site plaats.

Het eerlijke antwoord: geen idee.
Bij deze dan. Wellicht krijgt het een vervolg.

Het is maandag 2 oktober. Je denkt inmiddels niet meer aan zomer en strand. Laat staan aan een duik in de Noordzee, iets ten zuiden van mijn favoriete strandstek nabij Scheveningen, maar tóch!

Het strand was leeg op een incidenteel voorbij sprintende jogger na. Nimmer in de voorbije zomer voelde het Noordzeewater zo behaaglijk. Alleen: hoe leg je dat vast in een foto zonder je waterschade aan je telefoon?
Zie hier het (enige) bevredigende eindresultaat.

Ajax bereikt de bodem

Ik was tien jaar toen ik voor slechts één jaar verhuisde naar Rotterdam-Zuid. Het was lang genoeg om voor eeuwig fan van Feyenoord te zijn. Toegegeven: er waren jaren met wat armzalig werkvoetbal en kon je slechts vol afgunst kijken naar de internationale successen van voetbalschool Ajax uit ‘020’.

Neem nou deze nostalgische foto van Joost Evers uit het Nationaal Archief. Het is 3 november 1971. Johan Cruijff is aan de bal in het Olympisch Stadion in de Europa Cup 1 wedstrijd tegen het Franse Olympique Marseille. Ajax won overtuigend met 4-1, zoals Feyenoord woensdag internationaal indruk maakte in de Champions League-wedstrijd tegen Lazio Roma.

Ajax ondertussen is de ‘rode lantaarn-drager’ in groep B van de allerlaagste UEFA Europa League. Ajax staat bovendien sinds zondag op de allerlaatste plaats in de Eredivisie (een unicum! zie hieronder).
En wellicht nóg erger: ook het beloften-team Jong Ajax is sinds afgelopen weekend de ‘hekkensluiter’ in de Eerste Divisie.

En dan luister je dus ineens op zondagmiddag naar Omroep Volendam!

Storm tilt de grond op

Het zijn griezelige beelden die David Nugent-Malone maakte in de bossen in het Schotse Stirlingshire. Tijdens zijn dagelijkse wandeling met zijn hond Jake zag hij hoe de storm ‘Babet’ de ondergrond van het bos eenvoudigweg omhoog optilde alsof het een vloerkleed was.

“We hebben al honderden keren door dat bos gewandeld maar nog nooit zoiets gezien,” verklaarde David tegenover de BBC.

Mooie muziek schoongestoft

Af en toe vind je iets online wat je eraan herinnert hoe bijzonder het internet eigenlijk is. Zoals het Instagram­account van de muziekarchivisten van Dust to Digital. Opgericht in 1999 door Lance Ledbetter in Atlanta, Georgia, en bestierd samen met zijn vrouw April, duikelt het bedrijf al jaren bijzondere muziek op uit de stofhoeken van de geschiedenis.

Op het hoogtepunt van de corona-ellende begonnen de Ledbetters videomateriaal online te zetten, en inmiddels hebben ze ruim een miljoen volgers. Je vindt er relatief onbekende stemmen en talenten, zoals de Filippijnse June Millington met haar opzwepende rock, of Clara Rockmore, virtuoos op de theremin – een voorloper van de synthesizer.


Leuk is dat de archivisten ook video’s delen die hun volgers hebben gevonden op internet. Ook hier gaat het om muziek uit de hele wereld, van virtuozen tot amateurs, inheemse melodieën tot raps, gezinnen die achter in de auto een prachtige harmonie zingen of kinderen die losgaan op een goedkoop keyboard in de achtertuin.

Kermiskleuren in het najaar

Het is oktober, het kermisseizoen is bijna afgelopen. De avond valt eerder, sommige dagen regent het, het is minder druk bij de kassahokjes. Kermis in de herfst voelt een beetje zoals de laatste dag van elke kermisweek.

Die laatste dagen zijn te zien op foto’s die Flip Franssen de afgelopen tien jaar maakte in Nijmegen en omgeving. Kleuren lijken valer, de muziek lijkt minder hard te dreunen, lichten lijken langzaam te doven. NRC wijdt er een prachtige fotoserie aan, maar die foto’s mag ik hier niet delen.

Als alternatief een eigen foto die ik eind september 2020 maakte op de kermis die stond opgesteld op het Malieveld in Den Haag. In dat ingewikkelde coronajaar, terug te zien in de mededeling: “Om virus verspreiding te voorkomen, worden gekozen prijzen NIET geruild.”
Het was eind september in dat vreemde jaar en het regende, herinner ik me nog. Kermis in een ander licht. Een beetje hetzelfde idee.

En weer die spreeuwen!

Wie dit blog een beetje volgt, kent mijn fascinatie voor het spreeuwenspel. Dit is al sinds de aanvang van dit schrijven, inmiddels vijftien jaar geleden, mijn 5e posting over dit onderwerp. Aanleiding nu:

Een uitleg bij RTL Nieuws hoe kan het dat ze in die drukte nooit met elkaar in botsing komen. “Het lijkt haast één organisme als je ernaar kijkt. Maar elke spreeuw houdt zes of zeven andere spreeuwen om zich heen in de gaten”, vertelt Timo Roeke van de Vogelbescherming.

Hoogleraar theoretische biologie Charlotte Hemelrijk vult aan: “Ze vliegen gemiddeld op een afstand van 1 meter van elkaar en verder vliegen ze ook op vaste snelheid. Er zijn wel dieren die bijvoorbeeld op een gegeven moment naar links gaan, maar dan buigen de anderen mee, dus ze passen alsmaar met die zeven buren hun bewegingsrichting aan.”

Die spreeuwen lijken een soort synchrone dans uit te voeren, maar dat is niet zo. “Al die patronen die ze vormen, lijken heel synchroon, omdat wij heel langzaam kijken. Dus wij zien dingen als synchroon, bijvoorbeeld de hele zwerm gaat in één keer naar links. Maar in ons computermodel is het niet synchroon. Ieder dier reageert op zijn eigen moment.”
Op dezelfde dag dat RTL Nieuws er aandacht voor had, vroeg NRC zich af:
Is er een leider in een zwerm vogels? – NRC

Alle inspanning beloont

Vijfentwintig fotografen uit twaalf landen verspreid over vier continenten boden uiteenlopende foto’s aan in verschillende stijlen, waarmee de eindeloze mogelijkheden bij het vormgeven van fotografische esthetiek werden benadrukt.

Ik ben het overigens helemaal eens met de uiteindelijke winnaar, La Muralla Roja van Fabien Dendiéval (Frankrijk)

Hij schrijft in een reactie op het juryrapport: “Ik ervaar fotografie soms als een soort zoektocht, een speurtocht. Het is lange- termijn-werk dat vol valkuilen, beperkingen en frustraties zit, maar om voor een scène als deze te staan, maakt me enthousiast en beloont me voor al mijn inspanningen.”
doorlees

Pagina 12 van 99

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén