NasNico

It's in Dutch and about SOUND & VISION

Long ago and far away

Eén van de mooiste nummers van James Taylor is niet alleen volgens mij, maar ook volgens ‘Songcatcher’ Maarten Schild – de échte kenner – Long Ago And Far Away.

Foto van James Taylor album gemaakt door  France1978

Taylor zingt het hier tijdens een optreden bij de BBC in November 1971 toen hij 23 jaar oud was. Die STEM.

Het komt van zijn 3e album ‘Mud Slide Slim & The Blue Horizon’. In zijn aankondiging zegt hij: “This is a tune about things not always turning out as you expected they would.” 
Herkenbaar?

De mosterd van Goldband

Tal van muziekcritici buigen zich momenteel over de vraag waar het ongekende succes van de Haagse Goldband vandaan komt. Niet sinds Doe Maar was een band in Nederland zo populair. Watskebeurt?

Van Nederpopanthems tot trancekrakers, van clubcultuur tot aan oer-Haagse matten: ze remixen het allemaal in een eigenzinnige saus die onmiskenbaar Goldband is. Na een waanzinnig jaar als dé festivalact van vorige zomer, het binnenharken van de Popprijs én een rits Edisons. Een mooie aanleiding voor popplatform 3voor12 om hun muziek met een vergrootglas te bestuderen.
Waar haalt Goldband de mosterd vandaan?

K O S T G A N G E R S

Boudewijn de Groot, Golden Earring en Doe Maar lopen als een rode draad door mijn leven. Eén van de vroegste herinneringen: de dubbel-LP ‘Vijf Jaar Hits‘ van Boudewijn de Groot, die we na schooltijd draaiden.
Van de jaren zestig was het in tijd een kleine stap, maar muzikaal een reuzensprong naar de Golden Earring in de jaren zeventig. En hetzelfde geldt eigenlijk naar de hoogtijdagen van Doe Maar, die liggen in de jaren tachtig.

In de decennia daarna ben ik Boudewijn, George van de Earring en Henny van Doe Maar altijd blijven volgen. Met het vandaag verschenen ‘Mist’ valt het doek en ik ben helemaal niet verbaasd dat deze monumentale afscheidsplaat mij zo diep raakt.

Nog één keer George Kooymans in bloedvorm

New York in kleur

Ruth Orkin was een baanbrekende fotojournalist en filmmaker, wiens passie voor fotografie al op jonge leeftijd begon. Mooi dat haar werk nu weer in de belangstelling staat.

Op 17-jarige leeftijd begon Orkin aan een monumentale fietstocht door de Verenigde Staten, van Los Angeles naar New York City. Onderweg documenteerde ze haar reis door middel van foto’s, waardoor haar passie voor fotojournalistiek ontstond.

In 1943 verhuisde ze naar New York City om een carrière in de fotografie na te streven. Orkin’s werk als fotograaf bleef in de loop der jaren bloeien en later breidde ze zich uit naar het maken van films en regisseerde ze verschillende documentaires en speelfilms. Haar prestaties op beide gebieden leverden haar talloze onderscheidingen op, waaronder een National Endowment for the Arts Fellowship en een Emmy Award.

Niets is meer wat het lijkt

Het is spookachtig eng en tegelijkertijd machtig facinerend. Da’s een mooie samenvattende zin natuurlijk, maar heb ik ‘m wel echt geschreven of heb ik die overgenomen van ChatGPT, de kunstmatig intelligente tekstgenerator. Het is de hype van dit moment.

Inmiddels zijn er talloze apps en websites zoals deze, waar(mee) je je oude zwartwit familiefoto’s kunt ‘actualiseren’ en je vage zwartwit herinneringen dichterbij lijken te komen.
En als het om de stormachtige ontwikkeling van AI (Artificial Intelligence) gaat dit ook de muziekwereld op z’n kop zetten. Vorige maand verscheen een nieuw album van Eva Cassidy waarin ze haar mooiste nummers in een nieuwe bewerking zingt, begeleid door het Londen’s Symphony Orkest.

Met orkest!

Alleen; Eva Cassidy is al ruim 25 jaar niet onder ons en hier klinken de nummers van wijlen de zangeres ineens anders dan alle spaarzame opnames die er van haar bestaan.
Het antwoord op dit mysterie is ook hier weer het gevolg van de nieuwste AI toepassingen, zo lees ik in een bericht op de Nederlandse fansite van de te vroeg overleden zangeres.
Met behulp van de nieuwste technieken zingt de overleden zangeres voor het eerst in haar leven op een nieuwe manier. En alles anders, met orkest!

Zou je dat nou wel doen?

Op 26 mei 1996 bezocht fotografe Mariana Cook het echtpaar Obama, die toen nog niemand kende, in het kader van een fotografieproject van echtparen in Amerika. De New Yorker publiceert een uittreksel met interessante foto’s.

De foto’s van de jonge Barack en Michelle zijn auteursrechtelijk beschermd en kan ik hier niet tonen.
Deze foto is van iets later en minstens zo mooi.

Barack zegt in het gelijktijdig afgenomen interview: “Mijn hele leven heb ik geprobeerd een familie bij elkaar te knutselen. Door verhalen, door herinneringen, door vrienden, door ideeen. Michelle heeft een heel andere achtergrond. Een heel stabiel twee oudergezin, moeder was thuis, broertje, hond.” Lees hier het complete artikel.

Het zit er dik in dat Barack politicus wil worden, maar zeker is dat nog niet. We hebben daar wat spanning over. Ik hou niet zo van politiek. Ik denk ook dat hij te goed is voor dat soort geweld, dat cynisme.

Michelle obama, 26 mei 1996

CNN kiest voor Utrecht

De Amerikaanse nieuwszender CNN stelt jaarlijks een Top 10 samen van de geweldigste fietssteden ter wereld. Je zou verwachten dat Nederlandse steden dat overzicht domineren, zoals schaatsers dat doen op alle mondiale afstanden, maar dat valt vies tegen.

De enige Top 10-notering die CNN als geweldige fietsstad uitdeelt gaat naar… Utrecht. Die stad mag zich volgens het juryrapport meten met onder meer Kopenhagen, Antwerpen, Melbourne, San Francisco en Tel Aviv

Foto van Tom Jutte, gemaakt op de Maartensbrug in Utrecht.

„Utrecht heeft een nummer 1-positie behaald op de Global Bicycle Cities Index en heeft tal van eigen parken, grachten, musea en historische gebouwen te bieden. En het is allemaal verbonden door fietspaden”, is de nieuwspagina lyrisch.

„De overzichtelijke stad met zo’n 362.000 inwoners had in 2021 420 kilometer aan fietspaden. Ook beweert ze ‘s werelds grootste fietsenstalling bij het Centraal Station te hebben, met plaats voor 12.500 fietsen”, gaan de Amerikanen verder met hun lovende woorden. Overigens is de Fietsersbond een andere mening toebedeeld. Die koos vorig jaar Zoetermeer uit als beste grote fietsgemeente van Nederland.

Sample record

Met Creepin’ van Metro Boomin, The Weeknd en 21 Savage staat in de Top 40 voor de derde keer een nummer in de top 3 dat is gebouwd is om één en hetzelfde sampletje, ‘geleend’ van Enya (Boadicea). Het komt zelden voor dat één liedje zo vruchtbaar is.

In 1987 zette Enya het op haar debuutalbum. Boadicea, een lied waarvan de klanken heel bekend zijn, maar dat als origineel niets deed in de hitlijsten. The Fugees maakten de melodie wereldberoemd door het te gebruiken in Ready or not, Mario Winans samplede het nummer in I don’t wanna know en beide liedjes schopten het in de Top 40 tot de bovenste drie. De volgende variant, Creepin’, bereikt deze mijlpaal vandaag ook.

The Winstons

Toch komt Boadicea qua ‘hergebruik’ echt niet in de buurt van het meest gesampelde liedje allertijden. Volgens whosampled.com is maar liefst 6054 keer een deel van de song Amen, Brother van The Winstons door andere artiesten gebruikt. Het gaat dan in het bijzonder om een stukje van een ‘kale’ drumbreak van zeven seconden, met een paar fraaie ritmische variaties.

Onder de liedjes die een stukje van Amen, Brother gebruikten, zitten meerdere hits en de variatie in stijlen is groot. Wat te denken van Informer (Snow), Straight outta Compton (NWA), Fire Starter (the Prodigy) en You know I’m no good van Amy Winehouse.

Berooid en dakloos
Veel heeft de bedenker van die legendarische drum-riff, Gregory Coleman, er niet aan overgehouden. Minder dan niets om precies te zijn. Hij overleed berooid en dakloos in 2006 in Atlanta. Drummer Gregory Coleman, de man die met zijn typische drumwerk historie schreef, eindigde berooid en dakloos. Hij overleed in 2006 in Atlanta. Richard Spencer, de bandleider van de Winstons, maakte zich in latere jaren wel eens boos om het plagiaat, zoals hij de samples betitelde. Tegelijkertijd voelde hij zich ook gevleid dat het lied zo vaak werd is gebruikt.


Lees hier het complete artikel

Pagina 18 van 99

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén