Elke Chinese stad heeft ze: nieuwbouwwijken waar niemand woont, omdat de huizen te duur zijn. De laatste jaren zijn het geen wijken meer, maar hele steden. De tientallen spooksteden zijn het resultaat van de Chinese verslaving aan de gemakkelijke economische groei die grootschalige bouwprojecten garandeert.
De bouw schept nu eenmaal banen, houdt de industrie draaiend en er gaat een hoop geld in rond, zodat de groeicijfers spectaculair zijn. Omdat ambtenaren, bankiers en investeerders sinds de jaren tachtig door de centrale overheid zijn afgericht op het behalen van verhoging van het bruto nationaal product, liefst in dubbele cijfers, kwam die groei er – of het nu verstandig was of niet.
Nu zit China met een kater van kunstmatige groei, in de vorm van spooksteden. Nieuw Zhengzhou, in totaal begroot op 24 miljard euro, is met 150 vierkante kilometer een paradijs voor regisseurs op zoek naar een locatie voor een film over een ramp met een neutronenbom.
Honderden leegstaande woonblokken met keurige groenstroken, nat gehouden door volautomatische sprinklersystemen. Spinnenwebben in de borstels van een vijftigtal veegwagens van de stadsreinigingsdienst.
Geplastificeerde prijslijsten voor rondvaarten bij het loket. Aan alles is gedacht, alleen de mensen zijn vergeten. Video: Chinese ghost cities